KVITTR

I)

(pl. -ir, acc. -u), m. loose rumour, report (sögðu af því slíkan kvitt, sem þeir höfðu heyrt); ljósta upp kvitt, to spread reports.

II)

a. quit, acquitted (kvittr um e-t).

* * *

m., pl. kvittir, acc. kvittu, [kviðr]:—a report, loose rumour; sá kvittr kom yfir, at …, Eg. 164; sá k. kom fyrir þá, at …, Fms. i. 67; ljósta upp kvitt, to spread reports, Nj. 107; kveykja kvittu, Fms. v. 316; hann kvað þat ekki vera nema kvitt ok pata einn, Hom. 113; eigi skulu þar kvittir ráða, Grág. i. 347, Gísl. 47; gjaltú varhuga við þeim kvitt hölða (murmur), Sighvat; biðr hann ok konung varúð við gjalda þeim kvitt er bændr höfðu, Fms. vi. 42; þing-kvittr, Þórðr þóttisk spyrja tíðenda,—Hinn sagði þing-kvitt, he told him news from parliament, Sturl. i. 30; Sveins menn segja aptr þeim kvitt, Orkn. 404; hann heyrði þann kvitt at Hornboði mundi honum eigi trúr, 298; þetta berr breytiliga til, er þú hefir at ganga eptir kvittum (tittle-tattle, kvittun MS. falsely) úvísra manna, Lv. 77.